Хайыралдыг ынак чуржум болгаш хүндүткелдиг күдер күдээм болур – Шаравии Белек Васильевичиниң чырыткылыг овурунга тураскааттым.

Чурттап келген назыныңда эрес чордуң,
Чугаалап- ла ханмас онза кижи болдуң:
Эмин эртир ээлдек сөстүг үрен дирттиң–
Эвилеңиң оңмас каазың болган ийин.

Ындыың биске чажыңдан- на эскерттинген–
Ынак ада- иең олчаан дөзээн- даа сен:
Топтап көрүп туруксанчыг бүдүжүңнү
Топтууң кончуг аажыңдан улус көрдү.

Шоваалаңнаан шырайыңда оду чидиг
Шолбанналган карактарың эргим ийик.
Кирбиктериң хөөрээриңге чивеңнежир–
Кижи хөңнү сени көргеш чымчап келир.

Хөглүг соодуң суг дег үндүр аттыга бээр–
Хөрек- чүрек таалап дыңнааш көдүрлүп кээр.
Баштак чаңың хостуг- сула дештир болдуң,
Базым санай өргүн чонуң өөртүп чордуң.

Ховар чаяан төрүмелден эдилээштиң
Хоор чонга буян кылдыр өргүп бердиң:
Ызыгуурлуг өгбең сартыын пөктүр алдың–
Ырак- чоокка адың- сывың алгыдыптың.

Сурап келген хайым чондан чаштынмадың,
Шуут- ла өттүр көөрүңнү айыткадың:
Чеже кижи читкен чүүлүн тып албаан дээр–
"Четтирдим" деп сөзүн ам- даа сөглээр хевээр...

Чуржааттарым аразындан орлан эр сен,
Чуруп- бижип, четче сөглеп шыдавас мен:
Сеткил- сагыш саарзыкталып, саргып артар–
Сени чок деп бодаптарга бергезин аар.

Амыдырал аайы- биле күдээм- даа сен,
Амы- хуумда чүрээмге чоок хүлээп чор мен:
Өскүс дуңмам ынакшылын чаалап алдың–
Өлчей- кежииң арбыдадыр бодараттың.

Чуртталгада өөрүшкүнү- муңгаралды
Шупту чонче холуң сунуп, үлештиң- даа:
Ажык- дузаң көрген улус сактып арты–
Ачылыыңга көвей чонуң мөгеер- даа.

Аяс Санчай- оол.